زندگــــی قــــهــــــوه استــــــــ..

گروهی از فارغ التحصیلان دانشگاهی که در رشته خودشان بسیار موفق بودند به دیدار استادشان رفتند. خیلی زود گفتگو‌ها به شکایت و غرغر درباره استرس در محل کار و زندگی انجامید. 
با پیشنهاد نوشیدن قهوه استاد به طرف آشپزخانه رفت و با قوری بزرگی از قهوه و کلکسیونی از فنجانهای پلاستیکی، شیشه‌ای، بلور، معمولی و گرانقیمت وارد شد و از آن‌ها خواست از خودشان پذیرایی کنند.
هنگامی که همه مهمان‌ها فنجان قهوه‌شان را در دست گرفتند استاد گفت: اگر دقت کرده باشید، همه فنجان‌های گرانقیمت را برداشته‌اید و فنجان‌های ساده و ارزان قیمت باقی مانده‌اند. با اینکه خواستن بهترین‌ها  امری نرمال است ولی همین موضوع منبع مشکلات و استرس شماست.
مطمئن باشید که فنجان تاثیری برکیفیت قهوه نمی‌گذارد، در بسیاری مواقع حتی گرانقیمت‌تر از قهوه است و آنچه می‌نوشیم را پنهان می‌کند. در واقع خواستهٔ شما قهوه بود، نه فنجان ولی شما آگاهانه به دنبال بهترین فنجان‌ها هستید… و پس از انتخاب  به فنجان‌های یکدیگر نگاه می‌کنید.
حالا این را در نظر بگیرید: زندگی قهوه است: شغل‌، پول و موقعیت در جامعه، فنجان‌ها هستند. ابزار‌ها، زندگی را حفظ و کنترل می‌کنند و نوع فنجان، نه کیفیت زندگیمان را تعیین می‌کند  و نه آن را تغییر می‌دهد.
گاهی با تمرکز بر فنجان ما لذت قهوه را از دست می‌دهیم. مزه قهوه، نه فنجان‌ها!


انسان‌های شاد بهترین‌ها را ندارند..

آن‌ها از هر چیزی بهترین‌ها را می‌سازند...

ساده زندگی کنید..سخاوت داشته باشید..عمیق دوست داشته باشید..عشق بورزید..با مهربانی صحبت کنید..

 

Image result for ‫قهوه‬‎

سلام بعداز مدت ها..

یه نگاهی که به مطالب قبلی میندازم.. 

 

باخودم میگم یعنی من اون موقع چه غصه ای داشتم که غمگین نوشتم؟؟ 

نمیدونم..شاید غصه های الان خیلی بزرگن که اونا به چشم نمیان..شایدم نه... 

با این حساب نمیدونم دعای خیره اگه بگم کاش یه مدت دیگه همین غصه های الان هم به چشمم نیان؟؟؟ 

دلم میخواد آدم ها بدونن سن فقط نشون دهنده ی تعداد دفعاتیه که به دور خورشید چرخیدیم..همینو بس! 

فهم یک انسان..از زندگی..از خوشی ..از غم..ربطی به عمرش نداره.. 

منه دختر..منه 18 ساله..میگم اگه خیلی چیز ها دست ما نیست..مهم نیس..فراموش..اماخیلی چیزها هم هس..که دست ماس..مثل مهر..عشق.. 

این چیزها رایگان اند..بهم دیگه مهر بدیم..من مطمئنم مطمئنم مطمئنم..خیلی بیشتر دریافت خواهیم کرد.. 

خشم..عصبانیت..رنجوندن آدم ها...دل شکستن..اینا بدن..خیلی بدن.. 

کاش دل بدیم و دل نشکنیم.. 

 

 

פֿــــــבآيا...

 

בلــ ـــمــ

يــكـ كوچــ ــہ ے "بـ ـــטּ بستــــ" ميـ ــפֿــواهــد

و يــكـ "باراטּ" نــمــ نــمــ

ويـ ـكـ "פֿــــבا"

كــہ كمـ ـے باهمــ راه بــ ـرويـــمــ

"هميـــטּ"

 

 

פֿــבآيا

يا خیــلے برگردوטּ عقبــــ ...

 

یا بــزטּ بره جــلو!

اینــجاے زنــدگےخیــــــلے בرב בآره ...

 

 

 

פֿــــــבآيا

בستــــمــ بـــه آسمــــآטּ نمیــــرســـב

امــــآ تـــو کـــه دســـتتــ بـــه زمیــــטּ میـــرســב

بلنـــــבمــ کـــטּ . . .

 

 

 

פֿــבآ هنـوز آטּ بالا با ماستـــ.......

 

 

 

شاבی را هـבیه کـــטּ،حتے بـہ کسانیکـہ آنـــرا از تو گرفتنـــב.....

 

 

عشقـــ بورز بـہ آنها کـہ בلتـــ را شکستنـــב....

 

دعاکـטּ براے آטּ ها کـہ نفرینتـــ کردنـــב...

 

درختـــ باشـــ برغمـــ تبر ها........

 

پرواز کـــטּ بـہ کورے چشمـــ خفاشـــ ها............

 

 بهار شـــو............بخنـــב کـہ פֿــבآ هنـــوز آטּ بالا با ماستـــ...........

                   

خانه کاغذے...

 

 I swear by the quiet silence of your paper house, I know your dreams are as beautiful as my fancies believable.

 You've got the mystic believe of love from my silence.

 I've got the final point of belief from your silence.

 Maybe it's not possible to feel that the words we say about the paper world we've made are hearable.

But we can    start to paint the gray branches of the paper trees green.

I know painting, you know painting too. So why don't you start? When I was a child, I didn't have any water color.

I used to go to little garden near stream and cut all the color flowers and paint.

 If we search the paper garden near paper house for a short time, there have to be flowers to paint our believes the red color of love


به سکوتـــــــ آرام خانـــــــہ کاغذے اتـــــــ قسمـــــــ...       

کـہ مے בانمـــــــ رویاهاے تو بـہ زیبایے خیالاتـــــــ مــטּ باورکردنے استـــــــ. تو از سکوتـــــــ مــטּ به باور عرفانے عشقـــــــ رسیـבه ای...

 مטּ از سکوتـــــــ تو به نقطـہ نهایے ایماטּ رسیـבه ام. شایـב نتواטּ درک کرב کـہ گفتـہ هاے ما از آن دنیاے کاغذے کـہ ساخته ایمـــــــ، شنیـבنی است.

 ولے می شوב دستـــــــ به کار شـב و رنگ سبز بـہ شاخـہ های خاکستریـــــــ درخت هاے کاغذے کشیـב.

مــטּ کـہ نقاشے کرבטּ مے دانمـــــــ. تو هم کـہ نقاشے کرבטּ می בانیـــــــ. پس چرا בستـــــــ بـہ کار نمی شوے؟ وقتی بچـہ بودمـــــــ، برایم آبرنگـــــــ نمے خریـבنـב.

 مے رفتم سراغ باغچـہ کنار روבخانه هر چـہ گلهای رنگے بود می چیـבمـــــــ و نقاشے می کرבمـــــــ.

اگر کمے בر باغ کاغذے کنار خانه کاغذے ماטּ جستجو کنیمـــــــ حتماً گلهاے کاغذے  ـבارב کـہ رنگ قرمز عشقـــــــ به باورهایماטּ بکشیمـــــــ.

 

صبحــ زيبــــا

 

 اگــــر از پایاטּ گرفتـטּ غم هایتـــ نا امید شـבه ای به خاطـــر بیاور زیباتریـטּ صبحـــی که تا بـہ حـــال تجربـہ کرده ای....

مدیوטּ صبرتـــ در برابر سیاه تریـטּ شبی هستی کـہ هيجـــ دليلي براي تمامـــ شدטּ نميـבيـב....


آدم ها مثل کتابـטּ.از روی بعضـــی ها باید مشقـــ نوشتـــ.از روی بعضـــی ها بایــــבجریمه نوشتــــــ...

بعضـــی ها روباید چنـבبار خونـב تا معنیشـــو بفهمیمـــ و...بعضـــی هارو باید نخونـבهدورانداختــــــ........


 یه مرداب برای بدستــــــ آوردטּ یه نیلوفر سالها می خوابـہ تا آرامشـــ نیلوفر بهمـــ نخوره......

پســـ اگه  کسی رو دوستـــ داری برای داشتنش حتی شـבه سال ها صبــــــر کن!

 

هقـ هقـ هاے בخترانــــــہ...

 

جسارتـــ میخواهــــــב!!

 

نزבیکـــــ شدטּ بـہ افکار בخترے...

 

کـہ روزهـــــا

 

مردانـہ با زندگے میجنگـــــــב...

 

اما شبـــ ها

 

بالششـ از هقـ هقـ هاے בخترانــــــہ خیسـ استــــــ...

 

                   

طلبـــ عشقــ❤ــــ

 

 یآدمآטּ بآشـــב از امــروز خطــآیــے نکنیمـــــ

 

گر کــہ בر خویشـ شکستیمـ صدآیے نکنیمـ

 

پـر پروآنـــہ شکستــטּ هنــر انسآטּ نیستـــــ

 

گر شکستیمـــ ز غفلتـــ مـטּ و مآیے نکنیمــ

 

یآدمآטּ بآشـــב اگر شـــآخـہ گلے رآ چیدیمــ

 

وقتـــ پـرپـر شـבنشــــ سـآز و نوآیے نکنیمــــ

 

یآدمآטּ بآشـــد اگـــر خآطـرمـآטּ تنهـآ مآنـــــב

 

طلبـــ عشقــــــ ز هر بے سر و پآیے نکنیمــــ

 

                

واحـہ اے در لحظـہ...

 

به سراغـــ مـטּ اگر می آییـב...

پشتـــــ هیچستانمـــــ...

پشتـــ هیچستاטּ جایے  ستـــ...

پشتـــ هیچستاטּ رگـــ های هوا پر قاصـב هایے  ستـــ

کـہ خبر مے  آرند، از گل واشــــבه ی בور تریـטּ بوته ے  خاکــــــ

روے  شـטּ ها همـــ،نقشـــ های سمـــ اسباטּ سواراטּ ظریفے  ستـــ...

کـہ صبحـــ...

به ســر تپـــــه ی معراجـــــ شقایقـــــ رفتنـــב...

پشتـــ هیچستاטּ چتر خواهشـــ باز استـــ

تا نسیمـــ عطشے  در بـטּ برگے  بـבوב

زنگ باراטּ به صـבا مے  آیـב.

آدم اینجا تنهاستــ

و בر این تنهایے ...

سایه ے  نارونے  تا ابـבیتـــ جارے  ستـــ....

 

به سراغـــ مـטּ اگر می آییـב نرمـــ و آهسته بیاییـב مبادا که ترکـــ برבارב...

چینے  نازکـــ تنهایے  مـטּ...

 

سهراب سپهرے